(شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَینَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ)[بقره:185]  

چوپانی هستم؛ در طول سال گوسفندانم (ایمان) را به دشت و صحرای زندگی می‌برم تا رشد کنند! گاهی غفلت می‌کنم، گرگ (آفت ایمان) به گله‌ام می‌زند گاهی به گرگ تهمت می‌زنم! گاهی خود را چون بنیامین یک‌باره در دروازه سرزمین نیل می‌یابم. خدایی که  بنیامین را با همان کاروان ده برادر خطاکار راهی خانه‌ی یوسف گمگشته کرد، مرا نیز با همان بار گناهان  به مهمانی ماه بخشش خودش دعوت می‌کند تا راعی داعی باشم! آری ماه مبارک رمضان مثل پیراهن یوسف برای کوری درونم روشنایی است! ماهی که یازده ستاره (رجب، شعبان، شوال و...) و خورشید سال برای هیبتش! نه به نشان پرستش، سجده می‌کنند؛ زیرا تنها کس لایق پرستش، خالق ماه پیشانی یوسف و ماه رحمت رمضان است. ماهی که بارش آیه‌های قرآن سرچشمه‌ی زندگی در آن بهترین ساعت‌ها و ثانیه‌ها، طلایی‌ترین شب‌ها، نورانی‌ترین روزها را در سرزمین وجود انسان رویانده است. ماه رمضان انسان تسلیم در برابر حق را، به جمال و کمال یوسف می‌آراید. ماهی که فرد مسلمان را نگین حلقه انسانیت می‌کند و جامعه‌ی اسلامی را جذاب‌ترین اجتماع قرار می‌دهد.

اگر تا به حال آتش حسادتم، خرمن کمالم را نابود کرده! اگر درندگی‌ام گرگ را شرمنده کرده! اگر دروغم قلب پدری را شکسته! اگر اسیر نفس گشته‌ام! اگر پشت درهای بسته زلیخاهای زیباروی زمانه، زندانی شده‌ام! اگر خشک‌سالی کنعان وجودم را بی‌تابی می‌کند و یک جو معرفت در میان برادران برای رفع گرسنگی پیدا نمی‌شود! اگر سیلوی فقرا خالی و نیل پر از نفت و نان کاهنان شده است! اگر جسمم برده‌ی ارابه‌ی نفسم شده‌‌است! اگر...! ندایی می‌گوید: هنوز فرصت هست، بی‌راهه رفتن بس است! تا کی ناکجا آباد! صراط مستقیمی را که یونس در شکم ماهی، ابراهیم در چنگ آتش، یوسف در قعر چاه و محمد در غربت غارها در پیش گرفتند، را طی کن!

ای نفس گمگشته! ماه رمضان جلوه‌ای از دریای رحمت خداست، این فرصت ناب را غنیمت شمار! شاید آخرین مهمانی خدا باشد که در آن حضور داری! در شب‌های قدرش، قدر لحظه لحظه‌اش را بدان و در این شب‌های مبارک آزمون تاریکی چاه میزبان یوسف را تجربه کن، تا ریسمان رحمت، تو را از ظلمت چاه برهاند! در روزهایش آزمون پرهیز از نگاه تیرهای شیطان را بیاموز! در لحظه‌ی افطار غریبانه (مؤمن مسافری غریب است) آزمون خلوت با خدا را چون یوسف در دیار غربت بیاموز، تا شیرینی شربت مشاوره با الله را افطاری کنی!

روزه آزمون تقوا و ملاک برتری انسان‌ها نزد تک پروردگار هستی‌ست، راز یوسف متقی هم جهاد با نفس بود، که خدا خود، سرگذشت او را در قرآن به نیکوترین و زیباترین داستان نام برده است. در این ماه که مستقیماً مهمان خدا هستیم، خالصانه همت به کار گیریم و پله‌های اوج تقوا را از آن خود کنیم، تا هر یک از ما یوسفی شود که زندانبان یار و دشمن دوست گردد.

کوثر رستمی/بانه‌وره